Barbara kwam eigenlijk voor een buikwandcorrectie. Maar toen adviseerde haar arts een ooglidcorrectie én een wenkbrauwlift. Ze besloot ermee in te stemmen en is nog nooit zo blij geweest met een spontane beslissing.
‘Ik zou iets aan je oogleden laten doen,’ zei de cosmetisch arts. Dat was best bot van hem, want ik zat daar om te kijken of hij iets aan mijn buik kon doen.
‘Eh, mijn ogen?’
‘Ja. Een ooglidcorrectie. En een wenkbrauwlift.’
‘En wat-lift?’
‘Je hebt overhangende oogleden,’ verduidelijkte hij. ‘Je vel hangt over je wimpers en je ogen heen. Als we dat wegsnijden krijg je weer een open, minder vermoeide blik. Maar ook je wenkbrauwen staan wat recht, wat je een mannelijke uitstraling geeft, dus die zou ik een heel klein beetje willen shapen door wat littekenweefsel aan de binnenkant te veroorzaken.’
Een vermoeide blik én een mannelijke uitstraling. Daar had ik kennelijk al die tijd mee rondgelopen zonder het te weten. ‘Hij is een tikkeltje bot en narcistisch,’ had een vriendin al gewaarschuwd. ‘Maar wel heel eerlijk.’
Hij deed het niet eens om geld aan me te verdienen. Ik kwam voor een buikwandcorrectie van zevenduizend euro, maar hij poeierde me af met deze oogoperatie van vijftienhonderd euro. In een opwelling besloot ik het te doen.
De operatie is nu bijna een jaar geleden en blij dat ik ben. Als ik foto’s bekijk van ervoor, zie ik die flappen hangen. Zelf zag ik het niet. Wat ik wel zag was een vermoeid gezicht. Een gezicht waar ik niet graag naar keek in de spiegel. Ik heb nog steeds moeite met alle lijnen in mijn gezicht, mijn wallen en rimpels. Die ooglift is echt geen alles-oplossende remedie, maar ik ben er wel heel erg van opgeknapt.
Cosmetische ingrepen waren altijd iets dat ver van me afstond. Ik kende wel wat mensen met een ooglift, maar daar hield het wel mee op. Ik zat ook vol vooroordelen en clichés erover. ‘Als je eenmaal begint is er geen weg terug meer.’ ‘Je ziet het altijd als er iets aan een gezicht is gedaan.’ ‘Die artsen willen alleen maar geld verdienen, maar er is niks mis met je gezicht.’
Inmiddels denk ik er heel anders over. Zo blij ben ik met het ongevraagde advies van mijn arts, dat ik inmiddels tegen jullie allemaal wil zeggen: ga een keer praten met iemand die er verstand van heeft. En laat je verrassen door de uitkomst. Je hoeft er niks mee te doen, maar het zou zomaar een eye-opener voor je kunnen zijn (woordgrapje).
Duur? Ja, het is duur. Vijftienhonderd euro heb je niet zomaar liggen: het is even duur als een elektrische fiets, een weekje weg, een nieuwe bank. Het is maar wat je nu belangrijker vindt. En dat mag natuurlijk ook best die elektrische fiets zijn (grapje).