Vele jaren dacht Hanna (49) tijdens het vrijen aan de boodschappen voor morgen, maar dankzij de magische vingers van haar nieuwe vriend begon haar fontein te sproeien. En hoe.
Weleens een 3D-afbeelding van de clitoris gezien? Je zou er bijna een congres voor insectologen mee openen: Nieuwe familie van de bidsprinkhaan ontdekt! De clitoris blijkt zo groot als een volwassen half-erecte penis, met armpjes erbij. Ons knopje van plezier is alleen nog maar het hoofdje dat nieuwsgierig de kop op steekt, de narcis die niet doorheeft dat het nog winter is. Er hangt een hele genotsknots onder, tegen de vagina aan. Nu begrijp ik dat mijn nieuwe vriend zijn vingers maar naar binnen hoeft te steken en ik kom al klaar. Met seksen idem dito. Het grote raadsel is dat het nooit eerder gebeurde.
Ik heb altijd een wat ingewikkelde verhouding gehad met mijn clitoris. Ik wist dat het daar vandaan moest komen, mijn eerste vriendje wist dat ook, maar toch gebeurde er niks. Jarenlang. Misschien ben ik wel te vroeg met seks begonnen, was ik er gewoon nog niet aan toe. Eind veertien was ik. Bijna vijftien. Dan weet je nog niets van je eigen lichaam, laat staan van sensualiteit. Met dat vriendje heb ik ruim drie jaar verkering gehad, dus het aanvankelijke gehobbel en gepruts moet op een gegeven moment vertrouwd zijn geworden, maar ik kwam gewoon nooit klaar. Hoezeer hij er ook op zwoegde. Het werd een eredingetje voor hem, dat begrijp je. Ik kon het niet. Groot was mijn ontsteltenis toen mijn beste vriendin een half jaar later met seks begon en de eerste keer al twee keer klaarkwam. Gewoon van het neuken. Hoe was het mogelijk? Wist ze het wel zeker?
De allereerste keer dat ik echt klaar kwam was ik negentien en zo leerde ik dat als het gebeurt je daar niet over hoeft te twijfelen. Ik lag alleen in bed, deed het bij mezelf, zoals ik natuurlijk al wel vaker vruchteloos had geprobeerd, en opeens lukte het. Nu ik wist hoe het moest, ging er een wereld voor me open. Ik deed het een tijdje overal. In bed, onder de douche, op de bank. Maar altijd alleen. Bij vaste vriendjes durfde ik het na verloop van tijd wel waar zij bij waren. Maakte ik het zelf even af. Ook deed ik erg vaak alsof. Zeker in het begin van de relatie. Anders werd het zo’n ding en ik wist dat het op een gegeven moment vanzelf wel zou komen, als ik me maar genoeg ontspande.
Ook vaste vriendjes begon het te lukken. En dat was nog een stuk lekkerder dan als ik het zelf deed. Misschien vanwege het verrassingseffect, of doordat ze het net niet goed deden waardoor je dat hunkeren krijgt, gevolgd door de explosie. Maar altijd alleen clitoraal. Ik kon me haast niet voorstellen dat er vrouwen waren die echt alleen van neuken klaarkwamen. De G-spot? Misschien voor een enkele bofkont weggelegd, maar vooral aangehaald door onwetende mannen die denken dat ze een koning zijn in bed, terwijl ze alleen maar een vrouw hebben die doet alsof. Dacht ik. Maar hoe zat het dan met dat clubgenootje dat tijdens een spelletje truth or dare verklaarde dat ze niet alleen vaginaal klaarkwam, maar ook spuitend? Het maakte zo’n indruk dat ik het nu nog weet. Dertig jaar later.
Soms kwam ik in de buurt. Maar ik wist niet precies waar het gevoel vandaan moest komen. Zat het bij de baarmoedermond? Dat leek zo. Moest het harder, nog dieper?
Zo gek is het niet dat de vrouwelijke anatomie me niet helemaal helder was. Emma Curvers schreef het boek V, van vulva tot vagina en had laatst een essay in Volkskrant magazine over de clitoris. Dat de clitoris niet alleen een knopje is, maar een nogal lang en groot zwellichaam heeft, werd (al) in 1998 ontdekt door de Australische uroloog Helen O’Connell, schrijft ze. In 1998 studeerde ik af, ik had al ruim dertig bedpartners achter de rug en kreeg bijna mijn eerste kind. Ik had geen weet van een zwellichaam zo groot als een penis, ik wist alleen van het gevoelige knopje, sterker nog: een paar jaar geleden schreef ik een informatiebrochure over seks voor pubers waarbij ik jongens leerde zich vooral op dat knopje te richten en meisjes dat het helemaal niet gek is als je niet vaginaal klaarkomt. Sterker nog: bijna niemand heeft dat.
Ik wilde niet dat ze zich voelden zoals ik: alsof er iets mis is met je. Alsof je niet voldoet als je niet gillend van pret achterover valt zodra de man de penis binnendringt.
Het was pas toen die 3D-animatie op Facebook verscheen, zo’n anderhalf jaar geleden, dat de volle omvang van de clitoris tot me doordrong. En niet alleen bij mij. ‘Oh nee hè,’ schreef een vriend bij een foto ervan. ‘Waren we net gewend aan de G-spot, krijgen we dit!’ Het fijne is juist dat de G-spot niet een plek blijkt te zijn die zich wel of niet in het donker bevindt, het is gewoon de plek waar je van binnenuit het gigantische lijf van je clitoris aanraakt. Niks geen hokus pokus, pure wetenschap. Volgens de instructie op internet moet de man een of twee vingers naar binnen brengen, een centimeter of drie, en met een lichte kromming een ‘kom hier’-beweging maken. Waarbij hij best wat kracht mag zetten.
Mijn nieuwe vriend weet dat dus. Waar anderen probeerden zo ver en diep mogelijk te komen, weet hij dat hij redelijk aan het begin moet blijven en dan wrijvend omhoog moet drukken. En het is net als met fietsen, als je het eenmaal kunt, kun je het. Met zijn vingers, tijdens het seksen, als hij bovenop ligt, als ik bovenop zit, achterlangs, net zo makkelijk. En niet een keer, wel zes keer. Tien keer. Het houdt niet op! Hij houdt het dan ook lang vol. Net als de penis is de clitoris een zwellichaam, dus hoe beter doorbloed hoe meer het opzwelt en hoe makkelijker je een orgasme bereikt. Al heb ik het bij hem dus vrijwel meteen.
Dat niet alleen. Ik begin ook te spuiten nadat ik de eerste keer ben klaargekomen. De eerste keer dacht ik: wat gebeurt er nu? Heb ik geplast? Maar nee, het komt echt van binnen. Dat ruwe stukje als je net binnen bent, daar komen de grassproeiers boven. Twee stuks, heb ik het idee. Psssjt, psssjt, hoor je dan. Miss Gardena, noemt mijn vriend me. En niet zonder trots, want het is natuurlijk wel rewarding voor hem, zo’n vrouw die bijna leegloopt en van begin tot eind extatisch in zijn armen danst. Nee, ik ben tijdens seks niet meer bezig met de planning voor morgen, het is volstrekte overgave en complete vervoering dat de klok slaat. Na afloop lig ik uitgeput en voldaan in zijn armen.
Het enige nadeel is dat we bijna dagelijks het bed moeten verschonen. Bijna dagelijks? Ja, soms leggen we een handdoekje neer. Als seks zo’n genot en plezier geeft, dan wil je toch iedere dag?
Blijft het een wonder dat ik vroeger niet eens in de buurt kwam van zulks en de afgelopen twee jaar overdonderd word door al deze toeters en bellen. Het moet een combinatie van factoren zijn. Allereerst hulde aan mijn vriend natuurlijk, en zijn behendigheid en uithoudingsvermogen. Wat ook meespeelt is dat ik hem woest aantrekkelijk vind en hij precies de wilde geilheid heeft waar ik opgewonden van word. Maar er is meer anders. Ík ben anders. Of het nou met ouder worden te maken heeft of met innerlijke groeiprocessen, maar ik ben meer open en mezelf dan ooit. Alsof ik nu pas af ben. Ik weet wat mijn sterke punten zijn, ik heb mijn leven zo vormgegeven dat ik daarmee uit de voeten kan, ik heb vrede met mijn zwakke kanten, ook met de stappen in mijn leven waarmee ik anderen pijn heb gedaan maar waarmee ik wel kon worden wie ik ben. Ik leef niet meer onder het juk van anderen, ik heb nergens last van, en dat vertaalt zich in een vrijheid die in alles doorschijnt. Ook lichamelijk. Je kunt je alleen maar overgeven als er volledige acceptatie is en je niet gehinderd wordt door welke gedachte dan ook. Als je alleen maar bent. Dan begint de fontein te stromen.