Een moeilijk kind, stress op het werk, voor je het weet sterft je seksleven een stille dood. Annette (52) en haar man besloten er iets aan te doen. “Ga uit je hoofd, stop met nadenken, je moet het gewoon weer gaan ervaren.”
“Bart en hebben elkaar opnieuw ontdekt. Ik geniet van hem en hij van mij. De laatste drie jaar vrijen we dagelijks, te pas en te onpas. Een heel verschil met daarvoor. Ik had zelden zin. De kinderen waren nog klein, ik werkte fulltime en zat voor mijn baan veel in het buitenland. Mijn zoon was ook nog eens hartstikke moeilijk, zozeer dat de spanningen bijna onze relatie kostte.
Toen we elkaar net kenden, was het alleen maar leuk. Ik had een zoontje uit mijn vorige huwelijk, Bart en ik woonden nog niet samen. We waren elkaars tegenpolen. Ik ben expressief en gek op reuring. Barts leven bestond uit zijn racefiets, zijn kat en zijn boeken. Hij was ongelooflijk oprecht en ook attent: de eerste man die niet gelijk met mij naar bed wilde.
Omdat ik altijd druk was met werk en kind, besloot ik een dag in de maand vrij te nemen. Dan lagen Bart en ik de hele dag in bed, we genoten van de kostbare tijd met zijn tweetjes. Hij werkte toentertijd thuis als webdesigner. Als het maar even kon, vreeën we. Het was fantastisch. Seks met Bart is intens en intiem. Hij is heel intelligent, maar behandelt me alsof ik de slimste ben. Hij is mijn grootste cheerleader. Ik hou van zijn humor, zijn zachtheid, zijn interesse in mij en mijn verhalen.
Na een paar jaar gingen we samenwonen, trouwden we en kregen nog een dochter. We hadden opeens een huis, twee kinderen en een kat. Er moest meer geld verdiend worden, daarom gingen we allebei fulltime werken. Ik werd commercieel directeur bij een modelabel. Om de twee weken zat ik voor mijn werk in Berlijn. We hadden het krankzinnig druk – daar ging ons seksleven. Keihard werken om drie weken op vakantie te kunnen: weken waarin we compleet uitgeblust waren. Tijd om te vrijen was er niet. En als we wel tijd hadden, was ik gewoon te moe.
Mijn zoon werd in de pubertijd onhandelbaar. Hij had ernstige leerproblemen, begon te blowen en spijbelen. Twee keer werd hij van school getrapt. Geloof me: in zo’n fase in je leven hou je je niet bezig met seks. Het werd zo erg dat Bart en ik jarenlang in hulpverlenersland zaten. Sociaal werkers liepen de deur bij ons plat, maakten rapporten en plannen en na een half jaar opnieuw rapporten en plannen. Allemaal even zinloos. Ondertussen raakten Bart en ik raakten elkaar volledig kwijt. Ik was dag en nacht bezig met mijn zoon, Bart voelde zich absoluut niet gezien. In al die ellende konden we onmogelijk ons huwelijk goed houden. Het dieptepunt was de zaterdagnacht waarin Bart dronken uit de kroeg kwam. Uit pure onmacht gaf ik hem een klap. Verschrikkelijk, maar het opende wel onze ogen. We beseften dat het echt anders moest tussen ons. Als we niet uit elkaar wilden gaan, moest er wezenlijk iets veranderen.
Onze eerste stap was dat we per direct alle hulpverleners de deur uitgooiden. Die mensen hadden werk voor zichzelf gecreëerd, maar ons in tien jaar geen stap verder geholpen. Het enige waarvoor ze zorgden was nog meer ruis. Ze waren helemaal met ons verweven en toch was het niet moeilijk ze uit ons leven te bannen. Erger kon het in ons gezin toch niet worden.
Ik realiseerde me dat ik er altijd was voor mijn werkgever, maar niet voor de kinderen of mijn man. Ik nam ontslag, begon een eigen bedrijf en regelde het zo dat ik vaker thuis was. Ook ging ik filosofie studeren. Het drong tot me door hoe de wijze waarop je met geliefden omgaat, het verschil kan maken. Dat de intimiteit tussen Bart en mij was verdwenen omdat er altijd wel een probleem met de kinderen was. Zodra er iets met een kind aan de hand was, had ik geen aandacht meer voor onze relatie. We spraken af dat we ’s avonds niet meer over de kinderen zouden praten. Die waren de volgende ochtend weer aan de beurt. Zo drongen ze niet langer voortdurend in onze intieme ruimte.
De volgende stap: we namen een vrij-dag. Een oude traditie werd in ere hersteld: net als vroeger lagen Bart en ik een dag per maand weer met elkaar in bed. Het was zo fijn dat we al snel dachten: waarom slechts één dag per maand reserveren voor sensualiteit en liefde? Waarom niet iedere dag? Dat werd stap twee. Andere stellen geven elkaar een kus voor het slapen, wij vrijen een potje. Het hoeft helemaal geen hoogstandje te zijn, het hoort gewoon bij onze relatie. Ook als ik stress heb omdat er een drukke dag voor me ligt, geef ik me over aan seks met Bart. Of ik nu wel of niet een orgasme krijg, doet er niet toe. Zo’n vrijpartij ontspant me, al is het maar omdat mijn man mij begeerlijk vindt. Just enjoy the ride, denk ik dan.
Ons voorspel begint nooit in bed. Het is een spel, een blik, een opmerking. Het is heerlijk elkaar te blijven kietelen en prikkelen – de speelsheid te behouden. Als ik hoge hakken draagt, zegt hij bijvoorbeeld: ‘Die hakken mag je straks in bed wel aanhouden.’ ’Wel een beetje onpraktisch, Bart’, zeg ik dan, ‘maar oké, ik zal het overwegen.’ Dan kijken we elkaar aan en vind ik hem zo sexy. De warmte trekt door mijn hele lichaam als hij naar me lacht. Hoezo worden vrouwen na hun vijftigste niet meer nat? Ik voel niet alleen pure lust, het is nog veel intenser.
Nu Bart en ik samen ons bedrijf runnen, kunnen we ook overdag met elkaar in bed duiken. Kom, we gaan spijbelen, zeggen we dan. ’s Avonds kijken we nauwelijks tv, zo houden we meer tijd over voor andere zaken. We verdienen nu minder, maar hebben ook minder stress. Als we het weer te druk krijgen, stoppen we direct met gasgeven. Niets mag ten koste gaan van onze intimiteit.
Hoe we het leuk houden is als volgt: als er iets tussen ons speelt, spreken we het uit en vergeven de ander meteen. Op zo’n manier blijf je niet hangen in irritatie en heb je geen last van knagende boosheid. Seks als een spier die je moet blijven trainen – letterlijk. Je moet het onderhouden. Ik heb een hekel aan sport, maar als ik het doe voel ik me daarna stukken beter. Zo kan het ook met seks zijn. Ga uit je hoofd, stop met nadenken, je moet het gewoon weer gaan ervaren. Hoe vaker je het doet, hoe meer plezier je erin krijgt.
Bart en ik slapen altijd naakt. Voor ons geen T-shirt of pyjama en al helemaal geen huispak. Er is niets lekkerder dan in je blootje bij elkaar kruipen. Soms vrijen we in de buitenlucht. Dan fietsen we ergens waar het rustig is en wisselen een blik: zullen we? Heerlijk, maar nergens is het zo fijn en comfortabel als in ons eigen bed. In de stoel naast het bed proberen we standjes uit. In het nachtkastje ligt een boekje met variaties, dat halen we een paar keer per jaar tevoorschijn. Elke vrijpartij voelt weer anders. Het verschil zit ’m in ritmes, een been dat omhooggaat, spieraanspanning, een kussen onder mijn billen, het moment van de dag.
Ik voel me af en toe onzeker over mijn lichaam. Ik ben wat voller en schaam me voor mijn hangbuikje. ‘Je buikje is prachtig’, zegt Bart dan, ‘omdat het bij jou hoort.’ Als ik me uitkleed, zie ik hem naar me kijken. Hij verlangt naar me. In onze slaapkamer mag ik mooi zijn. Het is geweldig dat ik geen Doutzen Kroes hoef te zijn om begeerd te worden. Hoe vaak je het doet maakt niet uit, als je maar blij bent met jezelf en verbinding voelt met je geliefde. Seks is zoveel leuker als je ontspannen bent. Dat je iets leuks doet met je leven, dat je al het mooie eruit haalt, dat is zo fantastisch.”