Pien heeft het gehad met seks. Als ze in bed ligt wil ze lekker slapen, en geen man behagen die een dubbelgevouwen worstje in haar probeert te proppen. “En mijn vriendinnen denken er net zo over.”
Daar gaan we weer, denk ik als mijn man weer eens op me wil klimmen. Zijn toenadering is voorspelbaar, het verloop ook. Hand over mijn lijf, aanmoedigende geluiden. Hij is best een heer in bed, dus hij doet altijd zijn best mij een beetje op te warmen. Maar dan komt onherroepelijk het moment waarop hij in zijn eigen wereld verdwijnt, zoals dat nu eenmaal met semi-opgewonden mannen gebeurt. Daar lig ik dan, hand tegen het hoofdeind om te voorkomen dat ik er steeds met mijn hoofd tegenaan bonkt. Ik murmel en kreun wat in de hoop dat hij dan sneller klaarkomt. Al gooi je er een halve tube glijmiddel tegenaan, op den duur gaat het toch schrijnen.
Zijn conditie is niet top, dus de climax laat even op zich wachten. Het reutelen komt niet van extase en ik ben altijd een beetje bang dat hij een hartinfarct zal krijgen. Zo ziet hij er in ieder geval wel uit: rood hoofd, grimas, hijgen, schokken, zweet dat op mij drupt, het is niet heel sexy. Ik heb last van mijn rug, dus langdurig wijdbeens liggen is niet altijd even ontspannend. En bovenop, daar begin ik niet meer aan – het kan wel een kwartier duren voor er bij hem iets gebeurt, tegen die tijd moet ik aan de zuurstof. Ik geniet er niet van, voor mij is het geen erotiek meer. Ik denk alleen maar: kom alsjeblieft klaar, dan kunnen we gaan slapen.
Vroeger was het natuurlijk wel hitsiger tussen ons, al moet ik eerlijk bekennen dat het nooit richting Franse film ging, waarin minnaars zonder zelfs maar eens een washandje te gebruiken dagenlang rokend en neukend in bed liggen. We zijn altijd een stel geweest dat keurig op een handdoek vrijde zodat niemand op een natte plek hoefde te liggen en verder ook graag douchte, lasagne at en samen voor de tv zat. Feit is wel dat ik indertijd meer zin had en dat er destijds regelmatig een dampend nummer zat tussen de standaard even-lekker-voor-het-gaan-slapen-vrijpartijen. Maar ook de zin in die laatstgenoemde vorm van seks is bij mij grotendeels opgedroogd.
Dat komt natuurlijk door de menopauze. Je oestrogeen verdampt, er stuwt minder bloed naar je edele delen, de boel trekt minder krachtig samen, een orgasme knettert gewoon wat minder door puur lichamelijke redenen, zelfs als je clitoris niks te klagen heeft over aandacht. Maar het is natuurlijk ook zo dat je, zeker als je al lang samen bent, een beetje uitgekeken raakt op je sekspartner. Omdat je zijn kunstjes inmiddels wel kent en weet hoe hij ruikt, smaakt en voelt. En hij weet dat uiteraard ook van jou.
Ook niet onbelangrijk, maar toch nog een beetje taboe: echt geen zin meer hebben. Ook niet in hormoontherapie om het libido weer wat op te krikken, niet in Tantrische sessies om nader tot elkaar te komen. We zijn 22 jaar samen, er is niks wat we nog niet van elkaars lingam of yoni weten. Ik heb ook geen zin in praten over seks met een seksuoloog, ik hoef geen nieuwe standjes of rollenspellen en ik word niet opgewonden van de gedachte aan seksspeeltjes. Ik zou het niet erg vinden als het niet meer gebeurd.
Maar ik zit met een echtgenoot die vindt dat seks erbij hoort. Hij voelt wel aan dat ik niet sta te springen (de keer dat ik zei “Ga even lekker sjorren of zo” was een vrij duidelijke hint), maar toont nog wel altijd initiatief. Ik wil hem niet altijd afwijzen, want dat is ook weer zo ongezellig. Maar ik zou het ook niet erg vinden om het voortaan bij eens een knuffel en een kus te houden. Ik heb genoeg seks gehad voor de rest van mijn leven, ik ben er klaar mee.
Dat zegt overigens niets over mijn gevoelens voor hem. Ik hou van hem, ik hou van ons leven samen. Hij is een geweldige vader en een leuke partner. Als strijdmakkers houden we twee banen en een gezin met drie pubers in de lucht zonder ruzie en met veel humor, een hoop gezelligheid en een vrolijk sociaal leven. Ik hoop stokoud met hem te worden. Maar eerlijk is eerlijk, ik zou het niet erg vinden als we de seks helemaal schrappen.