Ik noem het opknapseks

Opvoeden en opruimen, werken en zorgen, zeiken en strijken. Jessie (53) voelde zich een uitgebluste zitzak na twintig jaar huwelijk. En toen krijg ze zomaar vanuit het niks een affaire met een collega. “En dat terwijl ik altijd faliekant tegen vreemdgaan was.” 

TEKST JESSIE DE VEEN

Er brak iets open wat ik nog nooit had gevoeld. Een soort warme lava die door mijn hele lijf stroomde

Vrijen, praten, lauwe wijn en nog een keer vrijen. Dit was de hemel op aarde en blijkbaar had ik kaartjes


Het is niet zo dat ik trots ben op dit verhaal. Veel mensen zullen het veroordelen want seks buiten je huwelijk hoort niet, mag niet, werkt niet. Er komt alleen maar ellende van. Zelf was ik ook zo’n moraalridder. Vreemdgaan was een no-go.

Daar kom ik nu op terug.

Het begon zo’n tien jaar geleden. Met drie kinderen, een drukke baan en veel vrienden zat mijn leven tjokvol. Voor mijn man gold dat net zo. Elke maandagochtend, bij het zien van de volle gezinsagenda aan de muur, waande hij zich Martin Brozius en luidde brullend de week in: “Ren juhuhuuuuuh… Rot!” Toen ze nog klein waren lachten de kinderen daarom. Nu ze pubers zijn is het awkward.

Officieel had ik niets te klagen met leuke kinderen, een lieve man en allebei een goede baan. Daarbij was iedereen gezond. Toch voelde ik ongenoegen. Niet van de één op andere dag maar het sloop er langzaam in. Mijn leven bestond uit opvoeden en opruimen, werken en zorgen, zeiken en strijken. Dag in dag uit. Op m’n werk had ik het niet meer naar mijn zin en ik voelde me een slaaf van mijn eigen leven.

Toen ik veranderde van baan ging ik me wat beter voelen, er begon nieuwe energie te stromen. Zie je wel, dacht ik, dit had ik veel eerder moeten doen. Na een paar maanden kreeg ik een nieuwe collega met wie ik een kamer zou delen. Ik weet nog goed dat ik hem voor het eerst zag. Mijn eerste reactie was een gevoel van opluchting: godzijdank niet mijn type. Behoorlijk puberaal, ik geef het toe. Toch bleef ik spelen met dit soort gedachten. Hij mocht dan niet mijn type zijn, aantrekkelijk was hij wel. Verder niets. Mijn huwelijk was ook na twintig jaar nog helemaal prima en dat wilde ik graag zo houden.

Ik ben nooit vies geweest van sjansen. De aandacht, de sprankeling en de spanning; zo nu en dan vind ik het heerlijk. Eigenlijk lopen er altijd wel wat flirts, ook tijdens mijn huwelijk. Mannen met wie het klikt, waar een lichte spanning omheen hangt. Die zorgen voor een klein schokje in je buik wanneer je ze tegenkomt op het hockeyveld of een feestje. Het stelt niets voor, is compleet onschuldig maar de knispering is lekker.

Verder ging het nooit. Vreemdgaan was niet mijn ding.

Ondertussen leerden mijn nieuwe collega en ik elkaar beter kennen. Hij was niet mijn type maar fascineerde me wel. Hij is een mannetje-mannetje: groot, atletisch en imposant. Ik werd nieuwsgierig; zou ik zijn aandacht kunnen trekken? We voerden veel gesprekken en hij was overduidelijk gevleid door de aandacht die ik hem gaf. Ook werkten we nauw samen wat ons contact snel intenser maakte. Al gauw was het nodig ook ’s avonds weleens door te werken. Tenminste, dat vonden wij. Zonder het woorden te geven groeide er iets tussen ons. Na een zakelijk diner met collega’s bleven wij – hoe kan het ook anders – met z’n tweeën over. Het kwam vast door de wijn maar ineens hadden we het over vreemdgaan. Hij zat overduidelijk te polsen hoe ik daar tegenover stond. Omdat ik onze spanning nog steeds als flirt zag, zei ik hetzelfde als de afgelopen twintig jaar: vreemdgaan was niets voor mij.
Een half uur later stonden we heftig zoenend op de parkeerplaats.

Ik wist niet wat me overkwam. Er brak iets open wat ik nog nooit had gevoeld. Een soort warme lava die door mijn hele lijf stroomde terwijl ik trilde als een rietje. Ik was alle controle kwijt. De volgende dag op kantoor hebben we er geen woord over gerept. We waren allebei verward en wisten niet wat we met de situatie aan moesten. Thuis probeerde ik niemand onder ogen te komen. Ik ging uitgebreid ik bad en maakte lange wandelingen met de hond. Mijn gedachten ordenen lukte nauwelijks maar schuldig voelde ik me niet. Dat verbaasde me nog het meest. Het was vooral verwarrend.
In de dagen die volgden zijn we voorzichtig gaan appen. Al snel volgden er spannende teksten en emoticons. Over hoe fijn het was geweest, daar op die parkeerplaats. Die vrijdagavond stuurde hij een appje met de woorden: ‘Wat gebeurt hier?’ Met een hoofdpijnsmoes ben ik vroeg naar bed gegaan. Ik wilde alleen zijn. Met kloppend hart stuurde ik terug dat ik het ook niet wist maar dat het wel fijn voelde. Dat bevestigde hij. We konden er niet meer omheen; die avond gaven we virtueel toe verliefd op elkaar te zijn.
Ik was een getrouwde vrouw van begin veertig met drie kinderen. Wat ik nooit had gewild en altijd had veroordeeld was nu toch aan de hand: ik ging vreemd.
Veel tijd om erbij stil te staan had ik niet; ik bevond me nog steeds in het spitsuur van m’n leven en rende me rot. Gek genoeg ging alles me ineens veel makkelijker af. Ik was energieker, vrolijker, mooier. Ik straalde en voelde me vrouwelijker dan ooit.
Op het werk was het spannend. We werkten intensief samen en deelden tegelijkertijd een groot geheim. We zoenden in de hoek van onze kantoorkamer en werkten over om tijd met elkaar te hebben. Toen op een bloedhete vrijdagmiddag het kantoor al vroeg was uitgestorven, stelde hij voor te gaan wandelen in het nabijgelegen bos. Ik stapte op de fiets, hij volgde later met de auto. Met een snel gekocht dekentje en een fles witte wijn arriveerde hij op de afgesproken plek. Via een onbegaanbaar weggetje klauterde we naar prachtig plekje. Daar hebben we gelegen, gevreeën, gepraat, lauwe wijn gedronken en nog een keer gevreeën. Dit was de hemel op aarde en blijkbaar had ik kaartjes. Het heeft een paar jaar geduurd. Jaren waarin we prima konden samenwerkten én fantastisch konden seksen. Ons contact was verkwikkend en intens; hij bekeek mij met andere ogen dan ik gewend was. Daardoor zag ik mezelf ook weer op een andere manier.

We hebben nooit overwogen ons gezin te verlaten en samen verder te gaan. Gelukkig zat hij daar net zo in als ik. Inmiddels is hij verhuisd naar een andere stad en zijn we geen collega’s meer. Het contact is verwaterd maar ik ben hem nog altijd dankbaar. Hij is de man die mij heeft wakker heeft gekust. Door hem ging ik weer voelen dat ik leef.

Nooit gedacht dat ik het zou kunnen; een gewoon leven leiden terwijl je een groot geheim met je meedraagt. Toch ben ik tot de conclusie gekomen dat deze vorm voor mij werkt. Ik wil graag dat we als gezin compleet blijven en ik hou veel van mijn man. Scheiden is voor mij niet de remedie tegen een ingedut leven. Seks met een andere man is dat wél. Voor mij is het de manier om een leuk mens te blijven. Van de aandacht en de spanning kikker ik enorm op. Misschien is het niet sjiek maar het doet me wel goed. Ik noem het opknapseks.
Een paar vriendinnen weten ervan af. Zij veroordelen me niet omdat ze weten dat mijn huwelijk er niet onder lijdt. Sterker nog; mijn huwelijk is er beter van geworden. Er ligt minder druk op mijn man omdat ik niet meer verwacht dat hij mij alles kan geven. Dat scheelt enorm. Van mijn buitenmannen krijg ik de aandacht en complimenten die mijn echtgenoot mij nooit zou kunnen geven. Dat is geen diskwalificatie van hem maar zegt alles over mij. Misschien ben ik inderdaad een bodemloze put die nooit verzadigd raakt. Ik vind het belangrijk in mijn eigen behoeften te voorzien. De erkenning die ik van sommige mannen krijg is van onschatbare waarde. De aandacht en ongecompliceerde seks. Na een monogaam huwelijk van twintig jaar zag ik mezelf als uitgebluste zitzak. Tot mijn verbazing ontdekte ik nog wel degelijk geil te kunnen zijn. Ik ben nog steeds in staat iemand te verleiden en te bekoren. Dat mijn seksuele bewustzijn zo is gegroeid, werkt ook door in mijn huwelijk. Ik ben wat ongeremder geworden en kan duidelijker aangeven wat ik lekker vind. Daar plukt mijn echtgenoot ook de vruchten van. Ik heb zelfs een vibrator gekocht en masturbeer meer dan ooit.

Vroeger was ik slaaf van mijn eigen leven. Ik ploeterde door zonder aandacht te hebben voor mijn eigen stem. Inmiddels heb ik geleerd naar mezelf te luisteren, maar daar was wel een kleine seksuele revolutie voor nodig. Nu gun ik mezelf een parallel leven waarin ik soms seks heb met een andere man. Het maakt mij een leuker mens en ik doe er niemand verdriet mee. Het is een cadeautje aan mezelf.”

Winkelwagen
Scroll naar boven